ထာ၀ရ ၿမိဳ႔ေတာ္ သုိ႔မဟုတ္ ကိုေနဘုန္းလတ္

က်ေနာ္ ဘေလာ့ဂ္စေရးေတာ့ ကုိယ့္အေရွ႕မွာ ေရးခဲ့ၾကတဲ့သူေတြရဲ့ နည္းပညာအရ၊ အႏုပညာအရဖန္တီးမႈ ေတြကုိ ေလ့လာၿပီး ဘေလာ့္ဂ္ေလးကို ျပင္ဆင္မြမ္းမံရတာပါ။ နည္းပညာအရဆုိရင္ ကုိရန္ေအာင္တုိ႔၊ ကုိစ်ာန္တုိ႔၊ ကုိေမာင္လွတုိ႔ စသျဖင့္ကို ဖတ္ရပါတယ္။ အႏုပညာအရဆုိရင္ေတာ့ ကုိေနဘုန္းလတ္ ဘေလာ့္ဂ္အပါအ၀င္၊ ႏုိင္းႏုိင္းစေန၊ ကုိေယာဟန္ေအာင္၊ မေမၿငိမ္း၊ ကိုေမာင္ရင္၊ ကုိပုထုဇဥ္ စသျဖင့္ (အမ်ားၾကီး က်န္ပါေသးတယ္၊ မေဖာ္ျပႏိုင္တာ နားလည္ပါ)။

သူ႔ဘေလာဂ့္ကေတာ့ ေခါင္းစဥ္ေလးကအစ က်ေနာ္သေဘာက်ပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ပါစာအေရးအသား ေတြကလည္း ေလးနက္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ကို အေတြးပြားေစတာက Title Heading ကစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာေတြကို အေတြးပြားေစခဲ့တာလည္း ဆုိတာကုိ သူ႔ဘေလာ့ဂ္ တႏွစ္ျပည့္အမွတ္တရမွာ ေရးလုိက္ပါတယ္။
နာမည္ေပးတာကုိက သူ႔ဘေလာ့ဂ္နာမည္က လွပါတယ္။ “က်ေနာ္လြတ္က်ခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႔ေတာ္”… တဲ့။

အဲဒီ Title Heading ေအာက္မွာ ပါတဲ့ ကဗ်ာ အပုိင္းအစေလးဟာလည္း လွလွပပနဲ႔ ေတြးစရာေတြေပးပါ တယ္။
..ဖြဲ႔ဆုိခ်င္ေနတဲ့ သံစဥ္ခ်ဳိခ်ဳိေတြကို
ရင္ဘတ္ထဲမွာပဲ ကိုက္မ်ဳိထားရတဲ့
ၾကိဳးပ်က္ေနတဲ့ ဂစ္တာတလက္ဟာ က်ေနာ္ျဖစ္တယ္..။

လြတ္က်ခဲ့တဲ့ၿမိဳ႔ေတာ္…
သူ႔ရဲ့လြတ္က်ခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႔ေတာ္ ထဲမွာ ဘာေတြပါသြားခဲ့လဲ။ ပုဂၢလိကခံစားခ်က္ေတြလား၊ ပရဟိတ အေႏွာင့္အဖြဲ႔ ေတြလား။ က်ေနာ္အဲလုိ စဥ္းစားမိတယ္။ ေနာက္ ဘယ္လုိ သံစဥ္ခ်ဳိခ်ဳိေတြကို ဖြဲ႔မဆုိရက္ဘဲ တီးခတ္ခ်င္ လ်က္နဲ႔ ဂစ္တာကုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကိုယ္ ႀကိဳးမ်ားျဖတ္တာလား။ အလုိအေလ်ာက္ႀကိဳးပ်က္သြားတာလား။ ဒါကေတာ့ ကိုေနဘုန္းလတ္ တေယာက္ထဲဘဲ ဖြင့္ဆုိႏုိင္မွာပါ။

က်ေနာ္ကေတာ့ ကုိယ့္ဘာသာ အေတြးပြားေနမိတာေတြ ရွိတယ္။ ဖြဲ႔ဆုိခ်င္ေနတာက ႏွလုံးသားေရးရာလား။ မြန္းက်ပ္မႈေတြလား။ အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုဘဲလား။ ေမွာင္မႈိင္းေနတဲ့ ေကာင္းကင္ကိုလား။ မေရာက္ႏုိင္ ေသးတဲ့ ေႏြဦးကုိလား…။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ သူေတာက္ေလွ်ာက္ စြဲလမ္းခဲ့ရတဲ့ အႏုပညာလား။ သူ႔ရဲ့ စာအေရး အသားက ေမးခြန္းမ်ားစြာ ေပးခဲ့တယ္။

အခုေတာ့ လြတ္က်ခဲ့တဲ့ၿမိဳ႔ေတာ္ဟာ ပုိင္ရွင္ပါ ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ရျပန္ၿပီ။ ပုိင္ရွင္ဘယ္ေနရာမွာ ရွိေနတယ္ ဆုိတာ သိရက္နဲ႔ မဲ့ေနရတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိး။ ေဟာဒီေခတ္ရဲ့ အကြဲအကြာျဖစ္ရမႈေတြဟာ ျမန္ဆန္က်ယ္ျပန္႔လြန္းလွ၊ ေမွာင္မုိက္လြန္းလွ … ရက္စက္မႈေလစိမ္းေတြက အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေနရာအႏွံ႔ေတာက္ေလာင္ဆဲဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ဘဲ မိသားစုဆန္မႈေတြ ၿပိဳလဲခဲ့ရတယ္။ မိတ္ေဆြေတြ ေပ်ာက္ရွခဲ့ရတယ္။ သံေယာဇဥ္ေတြ တံတုိင္းအျခားခံခဲ့ရတယ္။ ႏွလုံးသားေတြ တေ၀းတေျမ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ပါ။ ခင္ဗ်ားဖန္တီးခဲ့တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ တႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန႔မွာ အေ၀းေရာက္ေနတဲ့ ခင္ဗ်ားကုိယ္စား က်န္တဲ့ဘေလာ့ဂ္ေမာင္ႏွမေတြက ဂုဏ္ယူပီတိျဖစ္မႈေတြနဲ႔ ေမြးေန႔ပြဲကုိ ဖန္တီးက်င္းပေနခဲ့ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ လြတ္က်ခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႔ေတာ္ဟာ ေပ်ာက္ဆုံးသြားမွာ မဟုတ္ဘဲ ဘေလာ့ဂ္ဂါ ေမာင္ႏွမေတြ အပါအ၀င္ အမွန္တရားခ်စ္တဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႔ သမုိင္းရင္ျပင္ထဲမွာ ထာ၀ရတည္တံ့တဲ့ ၿမိဳ႔ေတာ္အျဖစ္ က်န္ခဲ့မွာပါ။

ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားကလည္း က်ေနာ္တုိ႔ ေလးစားဦးညႊတ္တန္ဘုိးထားရတဲ့ သူရဲေကာင္းအျဖစ္ တည္တံ့ေန မွာပါ။

အျမန္ဆုံး ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ပါေစ။

(ကုိေနဘုန္းလတ္အေၾကာင္းကို ေရးသားႏုိင္သူေတြ အၾကားမွာ က်ေနာ္က မရင္းႏွီးေတာ့ မျပည့္မစုံဘဲ ေရးလုိက္ရတာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူျပန္လည္ဖတ္ခြင့္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ေနရာအႏွံ႔၊ နယ္ပယ္အႏွံ႔၊ အမွန္တရားခ်စ္တ့ဲသူေတြၾကားမွာ သူကုိ ခင္မင္ခဲ့သူေရာ၊ မခင္မင္ခဲ့ရသူေတြေရာ ရွိခဲ့တယ္ ဂုဏ္ယူခဲ့ၾက တယ္ ဆုိတာ သူသိေစဘုိ႔က အဓိကပါ။)

(ဘေလာ့ခ္ပို႔စ္ကို http://myintzay.blogspot.com/ဤေနရာမွ ရယူပါသည္။)