အျပစ္မဲ့ ဘေလာ့ဂါ စာေရးဆရာ တစ္ဦး ညစ္တြန္းတြန္းၿပီး ဖမ္းခံခဲ့ရတာ ရက္သတၲ ၂ပတ္ ေျမာက္တဲ့ေန႕ အမွတ္တရ

အိပ္မက္တံခါး၀မွာ ရင္နာခဲ့ရတဲ့ ရက္စြဲေတြ

ပထမ ၅ရက္လံုးလံုး နင္ မအိပ္ခဲ့ရဘူး ထင္ရဲ႕
ငုတ္တုတ္တမ်ိဳး မတ္တပ္တဖံု
အိပ္မက္တံခါး၀ကေန
ငါေစာင့္ေနခဲ့တယ္.. နင္မေပၚလာခဲ့ဘူး

၆ရက္ေျမာက္တဲ့ည..
နင္သတိပဲ လစ္ေနခဲ့ၿပီလား
‘သည္လိုမွမဟုတ္
စိုက္ခနဲ စိုက္ခနဲ ငိုက္လဲက် ေနခဲ့ၿပီလား
ငါ့ အိပ္မက္ထဲ နင္ေျပးလႊားလို႕


၇ရက္ေျမာက္ခဲ့ၿပီ သူငယ္ခ်င္း
ဆို႕နင့္ မြန္းၾကပ္ေနတဲ့ ရင္အစံုနဲ႕ တမ္းတ
နင္လဲ ခါးသီးမႈ တစံုတခုနဲ႕ ေတြ႕ေနၿပီ ထင္ရဲ႕
အဲသည္ညက နင္အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ပံု မရဘူး
ငါလဲ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး

ဂရက္ေျမာက္တဲ့ည
အိပ္ရမွာ ေတာင္ ေၾကာက္လာခဲ့ရ
နင္ဘာေတြ ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီလဲ
အိပ္မက္ထဲမွာ ေယာက္ယက္ခတ္ၿပီး
ေပၚလိုက္ေပ်ာက္လိုက္နဲ႕ ... နင္
သတိလစ္ေနတာလား
စိုက္ခနဲ ငိုက္လဲ က် ေနတာလား

၉ ရက္နဲ႕ ဆယ္ရက္ေျမာက္တဲ့ည
ငါ မအိပ္ရဲေတာ့ဘူး
ငါ မအိပ္ပါရေစနဲ႕ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း

ဒီေန႕ ၁၄ရက္ေျမာက္
ရက္သတၲ ၂ပတ္လံုး
ဟိုအေဆာင္က ဒီအေဆာင္ေျပာင္း
နင့္အေၾကာင္းကို စံုစမ္း မရေအာင္
နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ အဆက္ျဖတ္
တကယ္တမ္းေတာ့
စိတ္ခ်င္းဆက္တာ ဘယ္သူတားႏိုင္လဲ

ငါဖ်ားေနၿပီ သူငယ္ခ်င္း
ေဆာင္းတြင္းမွာ အေႏြးထည္ရရဲ႕လား
နင္ေရာ ဖ်ားေနခဲ့ၿပီလား

အိပ္မက္တံခါး၀မွာ ရင္နာခဲ့ရတဲ့ ရက္စြဲေတြ
အျမန္ ကုန္ဆံုးလို႕
နင္ ေဘးကင္းစြာနဲ႕ ျပန္လာမယ့္ရက္
ငါတုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေမွ်ာ္လ်က္ပါ..

တရားတဲ့ ဥပေဒ ထြန္းကားပါေစ
တရားတဲ့ ဥပေဒက လူေကာင္းေတြကို ကာကြယ္ ႏိုင္ပါေစ..

(ကဗ်ာကို ခြန္ျမလႈိင္ http://khunmyahlaing.myanmarbloggers.org/2008/02/blog-post_11.html မွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္)